Sevgili dostlar,

 

Bilgisayarların yaşamımıza vazgeçilmez bir şekilde girdiğini daha önce söylemiştim. Kendimden söz edeyim. Sabah erken uyanırım genelde. Kahvemi yudumlarken elim bilgisayarın düğmesine gider hemen. Sosyal medyada neler paylaşılmış? En son yaptığım paylaşımları kimler beğenmiş? Ne yorumlar yapılmış?  İlk baktıklarımdır... Zaman tünelime gelen paylaşımları tarar , önemli gördüklerimi takipçilerimle paylaşırım. Bazılarının altına yorumlar döşenir, iyi laf etmiş miyim diye bir kaç kere okurum. Sonra kahvemden bir yudum daha alıp köşe yazarlarına geçerim...Dünya görüşüme, çizgime uygun olanlarına tabi. Bazen okurken "Helal olsun, işte bu ! " diye bağırdığım da olur, "Kahretsin , nasıl bir ülkede yaşıyoruz?" diye hayıflandığım da.

​

Buraya kadar yazdıklarımın, hemen hepinizin yaşamında da günlük alışkanlıklardan olduğunu biliyorum. Ben sizden farklı olarak işimde de bu bilgisayar denilen harika aletlerle iç içe yaşıyorum. Her iş günü ortalama 5-6 bilgisayarın içini açıyor , o harika ana kartları, bellekleri, işlemcileri, ekran çiplerini inceliyor, sorunlarını arıyor, dertlerine çare bulup  tekrar o inanılmaz işlevlerine ulaştıklarını görmeden kapaklarını kapatmıyorum. Bu beni ne kadar mutlu ediyor anlatamam. İşlerin iyi gitmediği, istediğimiz sonucu alamadığımız durumlar da oluyor bazen. Zamanında büyük parayla alınmış bu harika aletlerin bazıları için yaşı, sahibinin özensiz ve hatta hoyrat kullanımından kaynaklanan  yıpranmışlığı, onarım bedelinin o anki değerine oranla yüksek olması gibi nedenlerle sahibine  "Üzgünüm, cihazınızın onarımı ekonomik değil, yeni bir cihaz seçiminde size yardımcı olabilirim." dediğim durumlar da olabiliyor. Bunu söylerken gerçekten üzülüyorum, lafın gelişi değil. Beni tanıyanlar bilir. Her cihazı sahibine teslim ederken sıkıcı da olsa cihazına iyi davranmasını öğütler, bu konuda kısa bir söylev! veririm.

​

Bir sonraki sohbete kadar kendinize ve bilgisayarınıza iyi bakın...Hoşçakalın.

​

Not: Müziğin sonundaki alkış, sabırla sitemde dolaştığınız için size...

​

​